Speciaal voor dit gesprek over de dood en zijn uitvaart, heeft Rob Baan een overhemd met veel spinnenwebben, insecten en een enkele dierenschedel uitgekozen. “Ik kijk elke morgen in mijn agenda wat mij die dag allemaal te wachten staat en daar kies ik een passend overhemd bij uit. Ik heb er 165.”
Rob Baan is de stuwende kracht achter Koppert Cress, dat hij in 2002 overnam. We zijn op bezoek bij het bedrijf in Monster. Via de indrukwekkende keuken komen we in een grote spreekruimte. De schuifdeuren staan open en de regen komt buiten met bakken naar beneden.
Eetbaar
Rob is de oudste uit een gezin met 4 kinderen. Hij vertelt met warmte over zijn vader die politieagent was. “Hij kon prachtige verhalen vertellen. Tijdens onze kampeerreizen in de natuur leerde mijn vader ons over alles wat eetbaar is.” Op zijn eigen verre reizen bleef Rob die interesse houden. “In eerste instantie wilde ik biologie studeren, maar het werd de hogere landbouwschool. Dat paste beter, want tuinbouw = voeding.”
Zelf heeft Rob ook vier kinderen en inmiddels is hij opa. Een week nadat zijn kleindochter werd geboren, overleed zijn vader. “Een zeer heftige week”, zegt Rob. Het overlijden en de begrafenis van zijn vader bleek een periode waarin het gezin verbroederde. In goed overleg met de begrafenisondernemer heeft Rob destijds de dienst zelf geleid. “Wie mij een beetje kent weet dat ik niet zo goed ben in het uit handen geven van de regie.”
Gezonde voeding
De eerste keer dat Rob kennismaakte met de dood was op zijn 5e, toen zijn opa overleed. “Het is de eerste die in mijn geheugen is blijven zitten.” Binnen zijn familie zegt Rob redelijk gezegend te zijn. Zijn ooms en tantes overlijden allemaal op oudere leeftijd. Wel zijn ze allemaal ziek. Daarom knokt Rob zo voor gezonde voeding. “Ik praat niet veel over kanker in mijn familie, maar het is best heftig. Die slopende ziekte is echt mensonwaardig en daar is met voeding heel veel aan te doen. Dat beseffen we te weinig. We zitten meer aan de reparatiekant dan aan de preventiekant. De dood is voor mij heel vaak gekoppeld aan onvoldoende preventie.”
Het gesprek keert daarmee terug op ‘tuinbouw = voeding’. “Het motiveert me om bezig te zijn met gezonde voeding. Je gaat toch dood, dan kun je beter gezond doodgaan. Voeding gaat niet alleen maar om tomaten of komkommers voor weinig. Wij zijn de fabrikanten van gezondheid en geluk en dat moeten we meer beseffen.”
Rouwdienst
Als werkgever maakte Rob de dood ook mee. Hij regelde het afscheid van een plotseling overleden jonge medewerker die geen familie had. Hij heeft in het bedrijf opgebaard gestaan. “Het was zo’n jongen waar mensen eten voor meenamen. Hij moest dan wel het bakje weer terug inleveren anders kreeg hij de volgende keer niets mee”, vertelt Rob lachend bij de herinnering. “Samen met de Reddingsbrigade, waar deze jongen lid van was, hebben we hem een waardig afscheid kunnen geven. “Ook voor mijn medewerkers was dat goed. Het moest hier echt even landen.”
Ook voor zijn overleden zwager organiseerde Rob een rouwdienst in het bedrijf. “Hij overleed aan kanker en heeft zijn lichaam ter beschikking gesteld aan de wetenschap. Dan wordt je opgehaald en is er verder niets. Dat is heftig. Iedereen had er last van dat we het geen plek konden geven. Na vier weken heb ik hier een ceremonie georganiseerd. We hebben lekker gejankt met z’n allen. Toen was het goed. Ik heb me nooit beseft dat het zo belangrijk is dit met elkaar te delen.”
Netwerkborrel
Eind april werd Rob geridderd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Omdat hij zelf graag de regie heeft viel het hem in eerste instantie niet mee dat zoveel mensen dit wisten en hij niet. “Dat ik daar zoveel mensen bij elkaar zag die ik niet had verwacht maakte me emotioneel. Het schoot door mijn hoofd: zó is het dus als je dood bent! Dat kwam wel even binnen. En dat mijn vader er niet bij was! Dat was heel dubbel.”
Hij gaat verder: “Omdat ik in veel verschillende besturen zit komt er in mijn hoofd van alles bij elkaar, maar die mensen kennen elkaar niet. Na afloop van de uitreiking werd het dus een enorm gezellige netwerkborrel. Wat betreft mijn uitvaart vind ik dat eigenlijk het belangrijkste: het feestje na afloop. Dat alle mensen vanuit voeding en gezondheid, koken, tuinbouw, politiek, gezondheidszorg, tv en duurzaamheid met elkaar gaan praten en meemaken wat ik in mijn hoofd meegemaakt heb. Hoe leuk zou dat zijn!”
Metafoor
En hoe wil Rob Baan herinnerd worden? “Ik heb mijn best gedaan denk ik. Mijn gedrevenheid, dat ik met humor dingen aan elkaar plak, dat ik hier een leuk bedrijf neergezet heb, ik hoop dat ze zich dat zullen herinneren. Ik ben dankbaar voor mijn medewerkers en hoop dat het bedrijf via mijn kinderen kan worden doorgezet. Continuïteit van arbeid en dat andere families hier lekker in kunnen groeien”, vertelt Rob. “Mijn gezin heeft de afgelopen 15 jaar meegemaakt wat ik hier aan het doen ben en het heeft ons verenigd. Het bedrijf leeft door, zo moet je het maar zien. Dat het een metafoor is.”
Wijnvoorraad
Als laatste wil Rob toch ook nog wel kwijt dat koffie met cake niet aan de orde kan zijn bij zijn uitvaart. “Als je dat presteert krijg je vanuit de kist alsnog een schop!”
Rob wil zijn wijnvoorraad wel ter beschikking stellen en hoopt op wat hoogstandjes uit eigen keuken. En na afloop die gezellige netwerkborrel.
Uitvaartonderneemster Kitty Dekkers van Jade Uitvaart en fotografe Marieke Boon gaan met verschillende Westlanders in gesprek over ‘het afscheid’. Rob Baan is één van de personen waarmee zij hierover spraken.
