De tulpenvelden zijn inmiddels uitgebloeid. De pulletjes zwemmen in de sloot, het is al weken strak blauw, maar toch kan ik nog steeds niet genieten van het voorjaar.
Inmiddels zijn er al zo’n 9 weken van ellende verlopen. De scholen gaan weer open. Dijkstra en Rutte kibbelen als een soort van Snip en Snap of gezinnen wél naast elkaar aan tafel mogen zitten in een restaurant, of dat ook zij 1,5 meter afstand moeten houden.
Nog steeds voelt het, alsof bij mensen met een vast inkomen het besef er niet is dat de ondernemers, met al hun onzekerheden en verantwoordelijkheden, als lemmingen richting de afgrond denderen. Het is ook moeilijk voor de beleidsambtenaren je in te leven in het hoofd van een ondernemer. Er zit een soort van wantrouwen of die ondernemer er geen slaatje uit wil slaan. Dus moeten in elk reddingsplan dat politiek ingestoken is, enorme beveiligingsclausules ingebouwd worden. Zodat er in ieder geval niet te veel geld wordt gegeven.
Zo ook bij de banken. Namens de staat wordt met zeer kil aandoende korte zinnen het beleid der banken verdedigd. Ben je niet rendabel geweest in voorgaande jaren, jammer dan. (Ook niet als je al je rekeningen en aflossingen keurig op tijd hebt voldaan). En ben je niet in staat om de tsunami aan rekeningen die er op je afkomt, in de komende jaren af te lossen, dan helpen we je ook niet. (Dat noemen we zorgplicht). Hierbij wordt compleet voorbij gegaan dat keurige bedrijven en bedrijfjes die op 1 maart nog tevreden terugkeken op de kerstomzet en zich klaar maakten voor de Pasen, part nog deel zouden krijgen in de besluitvorming rond de aanstaande lockdown. En daarom schuldeloos in de problemen zitten.
Er is een soort van regelgeving ontstaan waarbij alles afgedekt moet zijn voordat het uitgevoerd kan worden. We zijn trots op de NOW. Hoewel het duurder is dan in eerste instantie gezegd werd, kun je al je mensen in dienst houden. Super. Maar wij lopen aan tegen regels die anders zijn. Waarom is de BMKBc voor landbouw, de BLc, nou weer anders? Hoe leg je uit dat als de Foodservice je eindklant is, maar de groentengroothandel je logistieke dienstverlener, dat de BKI code voor Restaurant wat anders is dan de code voor Groentenhandel. En waarom moet je het uitleggen? Omdat het niet in een computerprogramma past? Ik snap dat het geregeld moet zijn en niet simpel is. Maar tijd en geld dringt. Wil graag mijn bedrijf en mijn collegabedrijven redden. De ondernemers van Nederland zijn geen boeven, zijn nu bezig om de economie weer op gang te helpen. En hebben daar alle hulp bij nodig maar we horen te veel schrijnende gevallen.
Als ondernemer moest ik ook even slikken om op tv te zeggen dat het heel erg slecht gaat. Immers je concurrenten kijken mee, effe tandje bijzetten, je klanten “oh jee hij kan niet meer leveren”, je medewerkers: “hebben we straks nog werk?”, je leveranciers: “effe checken wat er nog uitstaat”, je bank: “hé hij heeft een grote mond”. Gelukkig blijkt het tegenovergestelde. “Ik kan je wel wat lenen als het echt mis gaat”; “we stellen de betalingen wel even uit”; “je voorraad verpakking staat bij ons, kost je niks”. Medewerkers leveren vakantiedagen in. En zelfs voor één doos leveren we blij onze klanten. En met de bank komen we eruit.
Ik zou zo graag Mark Rutte de hand schudden, je hebt het goed gedaan vriend, chapeau! Je vroeg ons je te vertrouwen. Dat doen we nog steeds. Maar als ondernemer vraag ik nog één ding. Mark: ik vertrouw jou, wil je mij svp ook vertrouwen?
Publicatie: Primeur
