Ik was er nog nooit geweest en eerlijk gezegd, had ik er ook nooit over nagedacht: tuinbouw in een land met maar 600.000 inwoners. Dus toen ik gevraagd werd om een lezing over voeding, tuinbouw en gezondheid te houden, in Paramaribo was ik blij. En het land heeft me verrast. Ik bezoek veel buitenlandse inheemse groentemarkten. En dan krijg je via de tolk vertaald wat er aan verrassingen uitgestald liggen. Nog nooit ben ik oerwoudproducten tegengekomen die in onvervalst Nederlands, door zeer betrokken moeders werden aangeboden. Dat was al een hele verrassing.
Surinamers in Nederland zijn grootgebruikers van de gezondheidszorg. Diabetes2 is een groot probleem. En dat zie je goed terug in Suriname. Een geweldig verhaal van het Ministerie van Gezondheidszorg gaf aan waar de problemen zitten. Veel te veel Amerikaanse frisdranken en veel te veel zoet voedsel, met als gevolg dat het hele land gewoon te dik is. Maar hoe verander je een consumptiepatroon in een land. Op de markt zie je het al, er wordt bijna geen groente gegeten. En als het gegeten wordt is het suf gekookt. Daarom is Suriname met een inhaalslag bezig om zelfvoorzienend te worden in groenten en fruit en het wil ook gaan exporteren. Voornamelijk naar de Caribbean. En dat is mooi want Suriname heeft heel veel land en heel veel water.
Maar wat ontbreekt is tuinbouwkennis, installaties en uitgangsmaterialen. En tot mijn schrik wordt gewerkt met de meest ouderwetse zaden uit de krochten van HongKong. Met de goedkoopste bestrijdingsmiddelen uit Brazilië en kasconstructies uit India. Dit gaat zo niet werken.
Politiek zijn we uit elkaar gedreven, maar die taal en al die Surinaamse BN-ers binden ons wel.
Samen met www.stdons.nl wil ik een hulp site opzetten voor tuinbouwvragen. We hebben hier in het Westland genoeg mensen die het leuk vinden om tuinbouwvragen in het Nederlands te beantwoorden. En wie weet zijn er ex-tuinders die nog eens een betaalbare vakantie willen wijden aan een beetje toerisme en tevens wat tuinders ondersteunen.
Het lijkt me ook geweldig om op die site een aanbevolen rassenlijst te geven. Elke tuinder worstelt nu met zijn keuze. Er is geen regelmatige aanvoer, geen vertegenwoordigers die klanten bezoeken en de overheid weet het ook niet. Dus iedereen heeft de helft van zijn tuin vol staan met experimenten, in veel te warme kassen met veel te weinig technische kennis.
Ik wil wel een Surinaamse student voor een aantal maanden naar Nederland halen om een beetje het gevoel te krijgen hoe de echte tuinbouw werkt. De Nederlandse overheid wil meewerken dus gewoon leuk. Geen leverancier zal in Nederland rijk worden van het leveren aan Suriname. Een zo kleine markt is voor ons, als professionals, niet aantrekkelijk. Maar er is wel iets wat niets met winst maken te maken heeft. Gewoon effe helpen. Als men na een tijdje in Suriname weet, waar de juiste (2ehands) materialen te koop zijn, komt er vanzelf wel een systeem op gang. Dat betekent als u een te kleine aanvraag voor kennis of product binnenkrijgt, strijk over uw hart. Help die mensen even op weg. Per slot van rekening, met geld kun je het verleden verzachten. Met kennis kan je het mooi oppoetsen. Ik ga volgend jaar nog eens terug naar Suriname.
BRON: Het Hele Westland
